در جهان سرکه بالزامیک روبرتو محبوبیت زیادی پیدا کرده است. این ماده آشپزخانه به دلایل زیادی روز به روز به یک عنصر اصلی برای هر سرآشپز حرفه ای یا خانگی تبدیل شده است.
بنابراین اگر کنجکاو هستید، ادامه مطلب را بخوانید تا همه چیز را در مورد سرکه بالزامیک و اینکه چرا ممکن است به عنوان افزودنی در قفسه آشپزخانه شما نیاز دارید، بیابید.
اصل و نسب
سرکه بالزامیک 900 سال پیش در مودنا و رجیو در ایتالیا تولید می شد. نباید به عنوان سرکه شراب اشتباه شود، سرکه بالزامیک از فشار دادن انگور سفید که هرگز به شراب تخمیر نشده است، تهیه می شود.
در ابتدا، سرکه بالزامیک به عنوان ضدعفونی کننده و معجزه کننده برای هر بیماری استفاده می شد، تا اینکه در نهایت به عنوان یک ماده غذایی مورد استفاده قرار گرفت.
با استفاده از روش سنتی ایتالیایی، تولید سرکه بالزامیک از ابتدا تا انتها توسط آژانس صدور گواهینامه ویژه نظارت می شود.
انگور سفید کامل فشرده روی شعله مستقیم پخته می‌شود تا تقریباً نصف آن غلیظ شود، سپس به مدت 3 هفته به‌طور طبیعی باقی می‌ماند تا تخمیر شود.
سپس بالغ می شود و به مدت حداقل 12 سال در بشکه ها یا چلیک هایی از انواع چوب های مختلف مانند شاه بلوط، بلوط، توت و غیره تغلیظ می شود. این توضیح می دهد که چرا سرکه بالزامیک ممکن است طعم پیچیده چوب را بگیرد.
پیری و درجه بندی
این چلوهای کهنه کلید برتری سرکه بالزامیک و همچنین بسته بندی آن است. این بشکه ها نیز هرگز به طور کامل تخلیه نمی شوند.
زیرا برای فرآیند پیری بیشتر روی آنها سرکه بیشتری می پوشانند. سرکه با افزایش سن غلیظ تر و غلیظ تر می شود.
به همین دلیل، تعیین سن یک بطری سرکه بالزامیک دشوار است. سپس بالزامیک های سنتی به صورت زیر درجه بندی می شوند:
- Affinato (خوب)، حدود 12 سال قدیمی با کلاه قرمز.
- Vecchio (قدیمی)، حدود 15 تا 20 سال قدیمی با کلاه نقره ای
- Extra vecchio (بسیار قدیمی)، حدود 20-25 سال قدیمی، با کلاه طلایی.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.