در سال 1819، خواربارفروش و شکلات فروش سوئیسی، فرانسوا لوئیس کالر، کایلر را تأسیس کرد و یک کارخانه شکلات سازی پیچیده و با انرژی آب افتتاح کرد که به او اجازه داد شکلات جامد تولید کند که به شکل قرص در می‌آید.
پس از چند سال، شانزده نوع شکلات مختلف از جمله شکلات اولکر ترکیه با بسته بندی های مختلف پیشنهاد شد.
اندکی پس از آن، در سال 1826، یکی دیگر از شکلات‌سازان سوئیسی، فیلیپ سوچارد، کارخانه شکلات‌سازی را افتتاح کرد و در آنجا یک دستگاه سنگ آسیاب برای مخلوط کردن شکر و کاکائو ایجاد کرد.
سوچارد قبل از افتتاح کارخانه خود متوجه شد که یک تبلت کوچک فروخته شده در داروخانه ارزش سه روز دستمزد دارد.
تولید شکلات که به طور خاص برای خوردن در میله ها ساخته شده است ممکن است قبل از انقلاب فرانسه باشد. مارکیز دو ساد در نامه ای به تاریخ 16 مه 1779 به همسرش نوشت و از کیفیت بسته مراقبتی که در زندان دریافت کرده بود شکایت کرد.
در میان درخواست‌هایی که او برای تحویل‌های آینده انجام داد، کلوچه‌هایی بود که «باید بوی شکلات را بدهند، انگار که یک تخته شکلات گاز می‌گیرد».
این عبارت به شدت حاکی از این است که تخته‌های شکلات به تنهایی خورده می‌شوند و نه فقط به شکل نوشیدنی‌های شکلاتی رنده می‌شوند، همانطور که در این زمان استفاده بسیار رایج‌تری بود.
چنین محصولی قبل از اختراع ماشین چاپ کاکائو و “کاکائو هلندی” توسط کوئنراد یوهانس ون هوتن و سایر نوآوری هایی است که شکلات را برای تولید انبوه مناسب می کند.
تا قرن نوزدهم و از جمله، انواع شیرینی‌پزی معمولاً در قطعات کوچک فروخته می‌شد تا بسته‌بندی شوند و با وزن خریداری شوند.
معرفی شکلات تخته ای به عنوان چیزی که می‌توان آن را همانطور که هست خورد، به جای استفاده برای تهیه نوشیدنی یا دسر، به اولین شکل‌های نوار یا قرص‌ها منجر شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.