لباس مجلسی مردانه که تغییر دمای سرد و گرم می دهد

این مطالعه به بررسی نقش لباس در تشکیل مردانگی تجسم یافته در سن می پردازد و نتایج آن را با مطالعه قبلی در مورد زنان مقایسه می کند.

چهار نتیجه اصلی می گیرد.

اول اینکه واکنش مردان به لباس پوشیدن با تداوم هم با جوان ترشان و هم با مردانگی جریان اصلی مشخص می شد، که هنوز خود را بخشی از آن می دانستند.

سن کمتر از بسیاری از زنان نقطه چالش یا تغییر بود.

دوم، پاسخ های مردان کمتر تحت تأثیر کدهای فرهنگی در رابطه با سن قرار گرفت.

لباس مجلسی مردانه به طور کلی از دریچه سن دیده نمی شد.

و حس تبعید فرهنگی که بسیاری از پاسخ های زنان را مشخص کرده بود وجود نداشت.

ثالثاً، برای برخی از مردان سالمند، لباس می‌تواند بخشی از تعامل اخلاقی گسترده‌تر باشد، بیانگر ارزش‌هایی باشد که به طور مثبت با سن مرتبط هستند، و مظهر ارزش‌های قدیمی است که ارزش مستمر آنها را به عنوان مردان مسن تأیید می‌کند.

در نهایت، لباس پوشیدن در سن، برخی از راه هایی را نشان می دهد که مردان از طریق آنها جنبه هایی از امتیازات جنسیتی قبلی را حفظ می کنند.

این مطالعه بر اساس مصاحبه های کیفی با 24 مرد 58 تا 85 ساله بود که برای نمایش طیفی از نظر طبقه اجتماعی، شغل، تمایلات جنسی، شغل و وضعیت روابط انتخاب شدند.

این بخشی از جنبش فکری گسترده‌تر پیرشناسی فرهنگی است که هدف آن گسترش زمینه‌هایی است که سال‌های بعد در آن بررسی می‌کنیم.

و به تمرکز جدیدی بر مادیت در جامعه شناسی کمک می کند.

لباس میان بدن و دنیای اجتماعی است.

آنها بخشی از چگونگی استقرار مفاهیم هویت در بصری هستند، یکی از راه هایی که انتظارات اجتماعی بر اساس آن عمل می کنند و به صورت مادی و فرهنگی آشکار می شوند (Tseëlon, Reference Tseëlon1995; Entwistle, Reference Entwistle2000).

ما به چنین تحلیل‌هایی در رابطه با جنسیت، طبقه، قومیت، جنسیت عادت کرده‌ایم، اما تا همین اواخر، سن.

در یک مطالعه قبلی، من به این موضوعات در رابطه با زنان و سن پرداختم (Twigg، مرجع Twigg2013).

این مقاله تحلیل را با کاوش در تجارب متضاد مردان ادامه می دهد.

گاهی اوقات تصور می شود که مردان – به ویژه مردان مسن – نسبت به لباس پوشیدن بی تفاوت هستند.

تحت عنوان “مد” این می تواند درست باشد.

و همانطور که خواهیم دید – بازداری های فرهنگی سیستماتیک در این زمینه وجود دارد.

با این حال، لباس‌ها یک پدیده اجتماعی جهانی هستند: هیچ جامعه‌ای بدن را بدون علامت یا بی‌آرایش رها نمی‌کند (Entwistle, Reference Entwistle2000).

تغییر تحلیل از «مد» به سمت لباس و لباس، ما را قادر می‌سازد تا بررسی کنیم که چگونه اینها اعمال روزمره بدن هستند که توسط همه انجام می‌شود، و جنبه‌هایی از مردانگی تجسم یافته را در سن باز می‌کند که نادیده گرفته شده‌اند.

دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.

نظرتان را ثبت نمایید.

شماره همراه شما منتشر نخواهد شد.